Als communicatieadviseurs is het je taak om effectieve boodschappen over te brengen en te zorgen voor een goede communicatie tussen jou en de doelgroep. Een belangrijke groep die vaak over het hoofd wordt gezien, zijn de laaggeletterden. Laaggeletterdheid is een serieus probleem dat niet kan worden afgedaan met de opmerking “ze moeten gewoon beter hun best doen”. In deze blogpost zullen we ingaan op de ongelijkheid van kansen en de redenen waarom mensen vroegtijdig de school verlaten (of verlieten). Ook gaan we in op de taalachterstand die sommige mensen al op jonge leeftijd hebben als ze opgroeien in een taalarm gezin.

Ongelijkheid van kansen

Het is belangrijk om te begrijpen dat laaggeletterdheid vaak het gevolg is van ongelijkheid van kansen. Niet iedereen heeft dezelfde toegang tot onderwijs en de juiste ondersteuning. Sociale en economische factoren spelen een grote rol bij het ontstaan van laaggeletterdheid. Het is niet eerlijk om te verwachten dat laaggeletterden “gewoon beter hun best doen” wanneer ze al vanaf jonge leeftijd met achterstand starten.

Vroegtijdig schoolverlaten

Een andere belangrijke factor is het vroegtijdig verlaten van school. Veel laaggeletterden die nu al wat ouder zijn, hebben hun school voortijdig verlaten, wat grote gevolgen heeft voor hun taal- en leesvaardigheid. Vaak zijn er complexe redenen waarom mensen de school niet afmaken, zoals financiële problemen en gezinsverantwoordelijkheden. Zo moesten veel kinderen vroeger een veel grotere bijdrage leveren aan het gezin van vandaag de dag. Hierdoor moesten ze hun school verlaten en gaan werken. Het is daarom onredelijk om te suggereren dat deze mensen “beter hun best moe(s)ten doen”, zonder rekening te houden met de uitdagingen waar zij voor stonden.

Taalachterstand in taalarme gezinnen

Een taalachterstand kan al op jonge leeftijd ontstaan, met name in taalarme gezinnen. Kinderen die opgroeien in een omgeving waar weinig aandacht wordt besteed aan taalontwikkeling, lopen een grote achterstand op. Dit heeft niets te maken met “beter hun best doen”, maar eerder met het ontbreken van de juiste stimulans en ondersteuning. Vaak door ouders, soms door school. Het is onze verantwoordelijkheid om deze kinderen te helpen en hen de mogelijkheid te bieden om hun taalvaardigheden te verbeteren. Zo voorkomen we dat zij de nieuwe generatie laaggeletterden worden.

Conclusie

Laaggeletterdheid is een complex probleem dat niet kan worden opgelost door simpelweg te zeggen dat mensen “gewoon beter hun best moeten doen”. Als communicatieprofessionals moeten we ons bewust zijn van de ongelijkheid van kansen en het vroegtijdig schoolverlaten. Maar we moeten ook niet vergeten dat de taalachterstand van veel laaggeletterden ook een kwestie is van het opgroeien in een taalarm gezien. Het is onze taak om voor inclusieve en toegankelijke communicatie te zorgen. Laten we ons inzetten voor een samenleving waarin iedereen gelijke kansen krijgt en waarin laaggeletterdheid wordt aangepakt – met begrip en ondersteuning in plaats van veroordeling!